Czyli elementy meblowe wykonane z płyty wiórowej (18mm) oklejone fornirem (okleiną naturalną) pozyskaną z różnych gatunków drzew rodzimych oraz egzotycznych. Mogą być wykończone lakierem matowym lub na wysoki połysk. Są droższe od frontów lakierowanych, ale z pewnością warte swojej ceny. Z zewnątrz wyglądają jak naturalne drewno, lecz są pozbawione jego wad (wyginanie, wypaczanie, są łatwiejsze w utrzymaniu czystości). Podobnie jak w przypadku frontów lakierowanych można wykonać w nich uchwyty frezowane. Ciężko nazwać je alternatywą dla frontów drewnianych, które są wykorzystywane do kuchni stylowych. Fornir zdecydowanie lepiej sprawdza się w kuchniach nowoczesnych, połączonych z lakierem, szkłem czy aluminium. Różnica cenowa między frontem dębowym, a frontem fornirowanym dębowym nie jest duża. Jeżeli jednak interesuje nas drewno egzotyczne, fornir będzie kilkukrotnie tańszym rozwiązaniem

W obecnym czasie zdecydowanie najpopularniejsze ze względu na wygląd oraz wytrzymałość. Dostępne w połysku, macie lub półmacie z możliwością wyfrezowania uchwytu. Wybór kolorystyczny jest bardzo duży. Charakteryzują się odpornością na wilgoć, wysokie temperatury oraz promienie UV. Warto wspomnieć, że fronty lakierowane odbijają promienie słoneczne, są dobrym rozwiązaniem do małych, ciemnych kuchni. Uszkodzenia lakierowanej powierzchni nie naprawimy. Taki front musimy oddać do lakiernika. Wybranie najtańszych frontów lakierowanych może skutkować podatnością na zarysowania, odpryski, pękanie lub żółknięcie lakieru.

Czyli z płyty, z której są wykonywane także korpusy do szafek kuchennych. Największą ich zaletą jest cena oraz bogata kolorystyka i różnorodna struktura (np. imitacja drewna). Przy wyborze wyrazistego dekoru mamy możliwość dopasowania słojów, które przechodzą z jednych drzwiczek na drugie, co daje wrażenie spójności. Płyta wiórowa może być oklejona obrzeżem melaminowym (papierowym, które zdecydowanie nie nadaję się do kuchni, stosowane w tanich meblach siecówek), PCV (tworzywo sztuczne, lepiej radzące sobie z temperaturą i uszkodzeniami mechanicznymi) o grubości najczęściej 0,8mm – 2mm. Fronty z płyty wiórowej mogą być wykończone także ramką aluminiową, wyglądają estetycznie i są dużo trwalsze. Oklejone krawędzie frontu są narażone na odklejanie pod wpływem temperatury, zwłaszcza przy sprzęcie AGD. Nie jest to specjalnie trudne do naprawienia, możemy podkleić obrzeże lub oderwać odklejający się pasek i przykleić nowy, nawet we własnym zakresie, za pomocą suszarki lub żelazka. Jeżeli w porę nie zareagujemy i do środka płyty dostanie się woda, front spuchnie i zostanie nam jedynie wymiana.

Szkło może być nakładane na płytę wiórową bądź montowane w ramce aluminiowej. Paleta barw jest ogromna. Możemy wybrać kolor lakieru z palety (np. RAL) lub okleić folią o dowolnym wzorze, który przechodzi z jednych drzwiczek na drugie, co wygląda bardzo estetycznie. Szkło charakteryzuje się lepszym połyskiem oraz jest bardziej odporne na zarysowania niż lakier czy akryl, dodatkowo nie osiada na nim kurz. „Palcuje się” podobnie jak wszystkie fronty w połysku, zwłaszcza ciemne kolory.

Jeżeli chodzi o kwestie wizualne to drewno nadaje kuchni ciepły, przytulny charakter, jest ponadczasowe, wykonane ze szlachetnego, naturalnego materiału, podobnie jak w przypadku blatów. Fronty drewniane przetrwają zdecydowanie dłużej niż te na bazie płyty wiórowej czy MDF. Pamiętajmy jednak, że drewno jest narażone na wyginanie, zsychanie, wypaczanie czy zmianę barwy. Jest ciężkie, co powoduje szybsze zużycie zawiasów. Bezpieczniejszym wyborem od frontów wykonanych w całości z drewna litego są fronty ramiakowo – płycinowe. Rama wykonana z litego drewna, zaś środek z płyty MDF fornirowanej. Są lżejsze, mniej podatne na zsychanie czy wyginanie. Warto dodać, że fronty z drewna są trudne w utrzymaniu czystości, zwłaszcza te głęboko frezowane. Najczęściej do produkcji frontów drewnianych wykorzystuje się sosnę, świerk, olchę, lub z droższych gatunków dąb, buk, jesion czy brzozę. Standardowa grubość frontu wynosi 2cm, którego powierzchnia może być wykończona lakierem lub woskiem. Drewno nie jest dla wszystkich, musimy o nie odpowiednio zadbać, dopiero wtedy zachwyci nas swoim wyglądem przez wiele lat. Po pewnym czasie możemy je odnowić, przeszlifować i ponownie zaimpregnować.